Η ιδιοπαθής νόσος του Πάρκινσον είναι μια προοδευτική και εκφυλιστική νευρολογική διαταραχή, η οποία προκαλεί απώλεια ελέγχου των σωματικών κινήσεων. Καθώς τα εγκεφαλικά κύτταρα της μέλαινας ουσίας πεθαίνουν, ο εγκέφαλος στερείται χημικών νευροδιαβιβαστών ντοπαμίνης. Η ντοπαμίνη, είναι μία ουσία που βρίσκεται μέσα στον εγκέφαλο και λειτουργεί ως διαβιβαστής μηνυμάτων ανάμεσα στα εγκεφαλικά κύτταρα που ελέγχουν την κινητικότητα. Η σταδιακή μείωσή τους έχει ως αποτέλεσμα την επίσης σταδιακή μείωση της ικανότητας του ασθενούς να ελέγξει τις κινήσεις του. Εκδηλώνεται με διάφορα συμπτώματα, όπως δυσκινησία, αστάθεια, τρόμο και ασυνέργια κινήσεων.
Το Πάρκινσον διαγιγνώσκεται και παρακολουθείται από νευρολόγο, ενώ τα συμπτώματα που εκδηλώνονται με διαταραχές της κινητικότητας αντιμετωπίζονται κυρίως φαρμακευτικά και με πολύ καλό αποτέλεσμα στις περισσότερες περιπτώσεις.
Όμως, ένας ικανός αριθμός ασθενών είτε μακροπρόθεσμα δεν μπορεί να ελέγξει τα συμπτώματα με φαρμακευτική αγωγή, είτε αναπτύσσει παρενέργειες από τη χρήση των φαρμάκων. Οι ασθενείς είναι υποψήφιοι για την εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση (DBS) του υποθαλαμικού πυρήνα του εγκεφάλου. Να σημειωθεί ότι παλαιότερες χειρουργικές επεμβάσεις στο κεφάλι για τον έλεγχο της πάθησης δεν εφαρμόζονται πλέον στις μέρες μας, ενώ με την ελάχιστα επεμβατική εγκεφαλική διέγερση, τα αποτελέσματα είναι τροποποιήσιμα και αντιστρεπτά.
Ενδείξεις για την επεμβατική νευροτροποποίηση σε παρκινσονικούς
Ενδείξεις για εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση (DBS) στον Παρκινσονισμό είναι:
- Η προχωρημένη νόσος του Πάρκινσον, όταν οι κινητικές διαταραχές και δυσκινησίες δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπιστούν φαρμακευτικά.
- Η συχνή on – off διακύμανση στην κινητικότητα του ασθενούς. Η διακύμανση αυτή μπορεί να εκδηλωθεί με ακραίες φάσεις με ενδιάμεσο μόνο λίγων ωρών. Ο ασθενής εκεί που έχει φυσιολογική κινητική λειτουργία μπορεί να περάσει σε φάση απόλυτης αδυναμίας κίνησης. Αυτό συνήθως συμβαίνει τρία με πέντε χρόνια μετά την έναρξη της φαρμακευτικής αγωγής, επειδή ο αριθμός των νευρώνων που μπορούν να τη μεταβολίσουν σε ντοπαμίνη είναι πλέον πολύ μικρός.
- Αλλεργικές φαρμακευτικές αντιδράσεις που επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινότητα του ασθενούς, όπως η γραφή, η σίτιση, η προσωπική φροντίδα κ.α
- Όταν ο ασθενής δεν εμφανίζει σημαντική γνωστική δυσλειτουργία και σημαντικά ψυχολογικά προβλήματα.
- Όταν οι ασθενείς κατανοούν και αποδέχονται τη θεραπεία.
Με την ελάχιστα επεμβατική εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση του παρκινσονικού ασθενούς, συνήθως επιλύονται προβλήματα όπως ο τρόμος, οι δυσκινησίες, ο πόνος και οι παραισθήσειςπολύ αποτελεσματικότερα από ότι με την χρήση των φαρμάκων, χωρίς τις φαρμακευτικές παρενέργειες. Βελτιώνεται το άγχος, η δυσκινησία η δυσκαμψία η βάδιση και η ισορροπία η δυστονία και οι διακυμάνσεις ως προς την κινητικότητα ουσιαστικά εξαλείφονται. Η ανεξαρτησία και η ποιότητα ζωής βελτιώνονται σημαντικά.
Οι επιπλοκές περιλαμβάνουν αιμορραγία, μόλυνση, θραύση μηχανικού υλικού και μειωμένη γνωστική ικανότητα, αλλά είναι πολύ σπάνιες.
Χρήσιμες πληροφορίες για το Πάρκισον
Η βέλτιστη διαχείριση των αποτελεσμάτων του εμφυτευθέντος νευροδιεγέρτη, γίνεται μόνο με τη στενή συνεργασία με τον ειδικό νευροχειρουργό που την τοποθέτησε για τη σωστή διαχείρισή του σε επικοινωνία με τον νευρολόγο.
Η εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση, αποτελεί μια δοκιμασμένη ως προς την αποτελεσματικότητά της θεραπεία για παρκινσονικούς ασθενείς. Η ασφάλειά της έχει αποδειχθεί με πολυάριθμες ιατρικές μελέτες και συνιστάται διεθνώς ως θεραπεία εκλογής για τους κατάλληλους ασθενείς. Η καταλληλότητα προκύπτει μέσα μία σειρά εξετάσεων στις οποίες θα υποβληθεί ο ασθενής. Ως αντενδείξεις θεωρούνται οι δευτεροπαθής παρκινσονισμός, η περιορισμένη ανταπόκριση στην ντοπαμίνη, η σημαντική ατροφίας του εγκεφαλικού φλοιού όπως επιβεβαιώνεται με την προγχειρητική Μαγνητική Τομογραφία, καθώς όταν δεν προεκτιμάται ως επιτυχής η συνεργασία με τον ασθενή ή με το οικογενειακό του περιβάλλον.
Δείτε αναλυτικά εδώ, τί είναι η εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση και πώς διενεργείται